Rozdział 8 - Miotła, schody i coś wielkiego.

*Levy*

   Mrugałam coraz bardziej oczami, a raz nawet je przetarłam. Nie zwracałam nawet uwagi na otoczenie. Czym do licha jest to COŚ? Przypominało zwykłą szarą zniszczoną kukłę, lecz się poruszało i mówiło?
   - Shesheshe! Nareszcie! Nareszcie! Znalazłem odpowiednią osobę! Wreszcie! Wreszcie! Możemy przejść do działania lordzie Zere... Co?! Co?! Ktoś jest za mną? - Głos tego czegoś był bardzo zniekształcony... Nie przypominał on ani męskiego, ani damskiego.
   Trzymało małą krótkofalówkę w dłoniach, które przypominały łapy jakiegoś drapieżnego zwierzęcia, następnie spojrzało podejrzliwie na moją osobę tymi swoimi wytrzeszczonymi oczami. Przerażało mnie to, ponieważ jego magiczna aura była wręcz  wyczuwalna. Przytłaczała mnie mocno, jakbym leżała pod stosem ciężkich kamieni i nie mogła się wydostać. Zaczęłam się pocić, jednak cały czas trzymałam białe oparcie od fotela.
    - K... Kim jesteś? Co masz czelność robić w pokoju mojego brata? - wychrypiałam ze ściśniętym gardłem, starając się mocno, by mój głos był pewny oraz groźny. Bać się mówiącej kukiełki.... Ktoś pewnie śmiałby się wniebogłosy, gdybym mu o tym opowiedziała.
    - Ciekawe! Ciekawe! Shesheshe! Ktoś wytrzymuję moją moc! Naprawdę! Naprawdę! Ciekawe! Jednak jesteś o wiele za płaska na Mavis. Niech to! Niech to! Trzeba się stąd wynieść! - przemówiło w mą stronę nie za wiele wyjaśniając moje wątpliwości.
     Dlaczego czuję się tak słabo? Nawet ruszanie jednym palcem u ręki, sprawia mi ogromny ból. Obraz zaczyna być zamglony, a więc upadłam. Czy ja umarłam? Nie... chyba nie boli dlatego jeszcze żyję. Szlag! Dlaczego zawsze stoję na tej straconej pozycji? Teraz pozostało mi czekać, aż ktoś wejdzie do mieszkania. Wiecie jak to jest nie móc się ruszać, ale cały czasz zachowywać świadomość?!
      Ja wiem, więc z dwojga złego wolałabym być nieprzytomna.

*Kagura*

      W samym centrum Magnolii znajdowała się mała kawiarenka o nazwie - Lighting Coffee. Jej zewnętrzny wygląd był naprawdę schludny oraz ładny. Dobrze stonowany do otoczenia granatowy kolor przyozdabiał i dodawał urokowi budynkowi z zewnątrz. Na dodatek biały napis nie raził zbytnio w oczy przebywających tu turystów jak większa część tego miasta.

       Pech chciał, iż ja wraz z Lyonem przebywaliśmy akurat w środku pomieszczenia, gdzie nie było tak kolorowo. No bo kto by chciał przebywać w lokalu, gdzie na białych ścianach widnieją najróżniejsze plamy od kawy, którym towarzyszyły muchy? Dębowe stoliki oraz krzesła skrzypiały niebezpieczne, a barek obsługiwał stary obrzydliwy mężczyzna lepiący się do młodych niewinnych niewiast, lecz musiałam jakoś znieść ogarniającą mnie irytację.

       Usiedliśmy przy najdalej położonym stoliku. Obiecałam sobie, że nigdy więcej nie zamierzam tu już przychodzić nawet jakby ktoś chciałby zaciągnąć mnie tu siłą. Zniecierpliwiona zaczęłam uderzać palcami w stół, wybijając przy tym bardzo dziwny rytm, po czym wykrzywiłam swe usta. Nie podobało mi się to otocznie, bardzo mocno irytowało, ale głównym powodem był towarzyszący mi mag lodu - Lyon Vastia. Miałam serdecznie dosyć współpracy z tym debilem.

        - Lyon... Po cholerę wyskakiwałeś przez to okno! - wypowiedziane słowa miały dać upust całej mojej złości. Koniecznie musiałam się na kimś wyżyć, natomiast albinos akurat był pod ręką.

        - Ale tam była moja ukochana, która wzywała pomocy! Po za tym to ty zostawiłaś mnie ze rozwścieczoną Erzą! - wykrzyknął wskazując, jak jakiś przedszkolak palcem w moją stronę.

        - Sam jesteś sobie winien! Po za tym te opryszki mogły się obudzić! - walnęłam dłonią w i tak rozwalony wystarczająco stół.

       - Czarnowłosa mieczozrzęda!

       - Siwowłosy staruch na lodowym koniku od siedmiu boleści!

       - Ej! Ten koń był ładny czego od niego chcesz?! - Cóż pokłóciliśmy się jeszcze trochę, lecz nie było to nic wartego uwagi. Nasza sprzeczka trwała stanowczo za długo, a klient mający do nas sprawę spóźniał się od ponad godziny.

       Nienawidziłam marnować swojego czasu jeśli nie było takiej potrzeby. Szczególnie kiedy ktoś miał mnie wystawić do wiatru. A  zdarzyło się mi to niejeden raz.

       - Przepraszam za spóźnienie! - Drgnęłam kiedy usłyszałam ten głos. Z ogromną niechęcią stwierdziłam, iż policjant magicznej rady był naszym klientem. Wkurzało mnie również, że był nawet przystojny. Krótkie blond włosy, zielone oczy i opalenizna  zdecydowanie nie odejmowała mu uroku. Na dodatek miał dobrze zbudowane ciało. Jakby to powiedzieć - za idealny. Przynajmniej tak mi się wydaję. Zmarszczyłam podejrzliwie brwi.

        - Kagura, Kagura Mikazuchi, a to mój współpracownik Lyon Vastia. A mamy przyjemność z...
        - Aiden. Aiden Blackstar. Mi również miło - przerwał  zanim w ogóle zdążyłam wyrazić swe niezadowolenie.
        - Dobrze, więc przejdźmy do interesów - mruknęłam teraz już maksymalnie rozeźlona. Nie umknęło to uwadze albinosa, który jak na razie wolał się nie odzywać, ponieważ zbyt bardzo cenił sobie swoje życie i dzięki temu pewnie dłużej pożyje. Jednak nowy znajomy najwidoczniej również jemu, zdecydowanie nie przypadł do gustu, czyli mam rację - coś jest nie tak z tym policjantem.

***

*Kilka Godzin Później od Spotkania w Kawiarni.*

         - Erza! - krzyknęłam, by szkarłatnowłosa zmieniła się ze mną miejscem, żeby powalić to wielkie bydle. Było cholernie silne skoro dawało sobie radę całej naszej czwórce.

         - Podmiana! Zbroja władcy piorunów! - słychać było zdyszany głos Tytanii, która nade mną przeskoczyła oraz zajęła poprzednie miejsce mego położenia, atakując włócznią rażącą prądem. Niestety nie pomogła, więc wypróbowała kolejną zbroję i w jej oczach można było dostrzec silniejszą nutkę strachu! Nic dziwnego, ja też zaczynam odczuwać zmęczenie całą sytuacją.

          - Pomogę! Lodowe tworzenie! Małpa, Tygrys , Smok!  - wokół stojącego najdalej Lyona pojawiły się lodowe ruszające się imitacje zwierząt. Jellal właśnie przygotowywał jakieś bardzo potężne zaklęcie, dlatego byłam jego teraźniejszą ochroną, by móc trochę odpocząć po szaleńczym nacieraniu na potwora. Miało ono podobno powalić ostatecznie tą szkaradę, więc mogę wytrzymać jeszcze kilka chwil. 

         Jeszcze trochę Kagura! Musisz wytrzymać choć zużyłaś na początku prawie połowę swojej mocy, by go unieruchomić, więc tym razem musisz wyczuć najbardziej odpowiedni moment! Zaczęłam sobie to powtarzać w myślach, przecież nie chciałam nawalić po tak długiej walce. Od początku nie podobała mi się cała ta sytuacja i jak na złość miałam rację absolutną. Niebieskowłosy fanatyk tatuaży zwany potocznie Jellalem Fernadesem - wypowiadał już ostatnie słowa zaklęcia mającego nas wybawić z patowej sytuacji. Wyczuwając odpowiednią chwilę użyłam swej mocy grawitacji, żeby znów przygnieść wroga dając pozostałej trójce możliwość masowego ataku. Jednak tylko na tyle obecnie mnie stać, ponieważ i tak zużyłam za dużo magii.

            Lyon wysłał swoje lodowe zwierzęta do ataku łącząc przy okazji moc z Erzą, która znów powróciła do zbroi władców piorunów, więc pazury owych drapieżników stworzonych przez Vastię, raziły niewyobrażalnym prądem i otaczając stwora stworzyły elektryczną klatkę, która miała potężnych lodowych strażników.

            Szybciej! Szybciej! Wszystkim przechodziło to pewnie przez myśl, bo byliśmy już na ostatkach sił jeśli chodzi o używanie mocy.

            - Deszcz meteorów! - Po wypowiedzeniu tych słów przez Jellala niebo zagrzmiało i jak mówi sama nazwa - z nieba w stronę wroga poleciał istny deszcze meteorów. Co było bardzo zjawiskowe. Po tym potwór nareszcie padł ukatrupiony po trzygodzinnej ciężkiej walce, a cała nasza czwórka upadła zdyszana na kolana.   

            - Nie wierzę, że to mówię, ale wasza pomoc pierwszy raz nam się na coś przydała od początku całej tej sprawy - wydyszałam, gdy niebieskowłosy upewniał się czy Erza nie jest przypadkiem ranna za co oberwał od niej i tak już pobity po raz piąty w twarz. Dla nas obu tych dwoje przedstawicieli płci męskiej wyrządzało więcej szkód niż pożytku.

            Jednak coś nie pasowało, więc postanowiłam wrócić pamięcią do całej rozmowy przebytej w kawiarni i całokształtu tej sprawy. Po chwili wszystko zrozumiałam! Szlag! Nabrali nas! Nabrali nas, jak przedszkolaczki!

             - Prawdziwa dama! Szlag! Daliśmy się wrobić jak małe dzieci! Wykiwano nas jak pięciolatków bądź bobaski pijące mleko! To tylko jedno wielkie oszustwo! Erza! Po zastanowieniu sama zaczaisz o co mi chodzi! - wykrzyknęłam nagle, ku zdumieniu całej trójki. Najszybciej załapała Tytania, która natychmiast powstała i z niewyobrażalną wściekłością poziom jej mocy nagle wzrósł.

             -  A to sukinsyni!  Oszukać mnie! Pożałują, że się w ogóle narodzili! Mamy szczęście, iż się szybciej zorientowaliśmy! Nie dożyją jutra! -  Panowie przełknęli ślinę mimowolnie pewnie współczuli osobie, na którą się wściekłyśmy. Skąd mieli teraz wiedzieć, że oni sami będą bardziej rozwścieczeni niż my jeśli wszystko pojmą? Niebo jakby wyczuwało ono co się zdarzy, nagle objawiła się pełnia księżyca, ukazując szkarłat powiewających włosów Erzy Scarlet...

                                                                                            
Od Autorki:

Standardowo Przepraszam za wszystkie błędy i jednodniowe opóźnienie z dodaniem rozdziału.

No pysiałki :) macie rozdzialik ósmy. W związku wielkiego powiązania z rozdziałem trzecim i czwartym jeśli ktoś nie pamięta misji Kagury oraz Lyona polecam sobie te rozdzialiki odświeżyć, ponieważ wątek zamrożonych magów ma wiele wspólnego z obecną sytuacją.[Ja też muszę to zrobić, by niczego nie pokićkać z rozwiązaniem całej sprawy] W następnym rozdziale:

Wyjaśnię to i owo - oraz jak Erza i Jellal nagle się tu znaleźli. A zakończenie  pierwszej części sprawy powiązanej z Zerefem  będzie w rozdziale - Zagadka Trójkąta. W następnym pojawi się jeden z moich ulubionych bohaterów, który nie ma nic wspólnego z Ft i jest OC.XD

Troszkę Galevy oczywiście, ponieważ kukiełka też jest ważna.

No i uwaga! Wystąpi Cana! O której pewnie zdążyliście już zapomnieć i część rozdziału będzie prowadzona z jej perspektywy. No i to by było na tyle.Xd

Mam nadzieję, że rozdzialik umili wam czas przez te kilkanaście minut czytania. :)

Pozdrawiam Lavana Zoro